İkinci Dünya Savaşının kimler arasında yaşandığını unutmuştum. O savaşa dair belli belirsiz bir anı kalmıştı zihnimde. Virginia Woolf’un anısı. Eşiyle birlikte Londra’daki evlerinden uzaklaşıp bir köy evine sığınmışlardı ancak bütün ülke bombalanıyordu. Bombaların her patlayışında evin camları kırılıyordu. Ellerini başlarının üzerinde birleştirip yatarlarken uyarmıştı Leonard Woolf: “Dişlerin birbirine değmesin…” Ne o savaşı ne de diğerlerini…
DevamıDevrimciydim ben. İlkgençlik yıllarımdı. Aileden gelen eğilimin yanına başka şeyler eklenmişti, arkadaşlık ilişkilerinin yarattığı etkileşim, sevilen öğretmenlerin bakış açısını benimseme… Kendimi ilk ne zaman devrimci olarak tanımladığımı hatırlamıyorum. Hayatın genel akışı içinde oluveren diğer şeyler gibiydi. Ama şundan eminim; herkesin eşit şartlarda yaşadığı, haksızlıkların olmadığı bir dünyanın hayalini ilk o günlerde kurdum. Aslına bakılırsa benden…
DevamıCesur yürekli bir kadın o. Yüreğinin kapılarını; acısıyla, hüznüyle, sevinciyle açıyor okurlarına. Yağan yağmurun altında arabasını kenara çekip yağmur damlalarıyla yarıştırıyor gözyaşlarını. Bir başka zamanda arabasına binip uzaklaşma, çok uzaklara gitme ya da uzun bir uykuya dalıp daha iyi, daha mutlu uyanma isteğini dile getiriyor. Gülistan Sinanoğlu panik atak hastalığını, salt aynı hastalığa yakalananlar kendilerini…
DevamıGeceleri yattığımda başlıyordu çarpıntı. Aslında buna tam olarak çarpıntı değil düzensizlik diyebilirdim. Kalbim geçmişte olduğu gibi düzensiz atıyor, her atış kendi bölgesinin dışına taşıyor gibiydi. Daha geniş bir alanda hissediyordum. Huzursuzluk veren bir şeydi. Kontrollerde belirgin bir olumsuzluk görünmüyordu. Hatta bir gün holter cihazı takılmış ama ele gelir bir veri ortaya çıkmamıştı. Bir başka hastayı…
Devamı
